Wyniki konkursu na najciekawszą recenzję
W naszej Bibliotece odbył się konkurs na „najciekawszą recenzję”.
Jury w składzie:
Iwona Bińczycka-Kołacz
Sylwia Szczupak
Marzena Durbacz
po zapoznaniu się z nadesłanymi pracami i po ich analizie treściowej oraz sprawdzeniu zgodności z regulaminem postanowiła przyznać:
1 miejsce dla Julii Kowiny
za recenzje książki Lewisa Carrolla „Alicja po drugiej stronie lustra”
2 miejsce dla Joanny Wyrwy
za recenzję książki Richarda Paula Evansa „Ścieżki nadziei”
oraz wyróżnienia dla Małgorzaty Nowak i Damiana Kłusek.
Wszystkim serdecznie gratulujemy i dziękujemy za udział.
W sprawie odbioru nagród z uczestnikami konkursu skontaktujemy się indywidualnie.
Poniżej publikujemy recenzję Julii Kowiny
Czy znasz dzieło Lewisa Carrolla „Alicja po drugiej stronie lustra” (w oryginale zatytułowane: ”Through the Looking-Glass and What Alice Found There”)? Jest to druga część przygód Alicji wydana w 1871 roku. Została napisana przez, wspomnianego już, Lewisa Carrolla – angielskiego matematyka, pisarza, poetę, fotografa i profesora Uniwersytetu Oksfordzkiego, który naprawdę nazywał się Charles Lutwidge Dodgson.
Książka opowiada o przygodach Alicji w świecie po drugiej stronie lustra. Minęło już trochę czasu od „powrotu” dziewczynki z cudownej i pełnej dziwów Krainy Czarów. Alicja podrosła i została opiekunką swoich nowych kociaków. To właśnie przez koty (a może dzięki nim?) bohaterka odkrywa nową, niezbadaną krainę po drugiej stronie tafli wielkiego zwierciadła w swoim salonie. Z chęcią wyrusza w drogę, ciekawa, co odkryje tym razem. Nie wie jeszcze, że ta podróż będzie trudniejsza, ale i bardziej satysfakcjonująca niż poprzednia.
Tematyka powieści bazuje na symbolach. Niektórzy odczytują je dosłownie – inni bawią się w ich interpretowanie. Książka wywołuje we mnie wiele pozytywnych emocji. Czytając ją czuję radość i skupienie. Oczywiście nie brakuje też nutki niepokoju, który powstaje ze zgromadzenia wszystkich pytań bez odpowiedzi postawionych w lekturze. Jestem zachwycona tym jak autor stworzył tak niebanalny świat obydwu swych opowieści, nadał im tajemniczy klimat i wymyślił tak niepowtarzalne historie. Uważam, że książki te nie mogły nie stać się klasykami światowej literatury.
Rzeczywistość przedstawiona w utworze jest przede wszystkim fantastyczna. Elementy realistyczne występują zazwyczaj na samym początku i końcu (w obydwu dziełach). Otoczenie, w którym znajduje się Alicja, przypomina baśń. Bohaterowie to często ożywione przedmioty i uosobione zwierzęta oraz rośliny. Kraina Czarów jest bardziej rozpoznawalnym światem wykreowanym przez Lewisa Carrolla niż Druga Strona Lustra. Moim zdaniem magia i nietypowość obu miejsc jest niesamowicie urzekająca, a czytelnik na długo po przeczytaniu przygód Alicji zachowa te czary, zagadki i zawiłości w sercu oraz pamięci.
Akcja opowieści jest wartka, czasami pozostawia niedomówienia. Została zbudowana z dziwnych i zaskakujących wydarzeń (choć już nikogo to nie zdumiewa). Co ciekawe, przed przystąpieniem do lektury, autor podaje nam informacje o tym, jak grać w szachy. Potrzebne jest to do głębszego zrozumienia akcji i treści książki. Fabuła jej opiera się na grze w szachy. Alicja musi przejść pole (przeżyć na nim jakąś przygodę), aby znaleźć się na następnym. Grę tę zaproponowała dziewczynce Czarna Królowa na początku wizyty po drugiej stronie lustra.
Język i styl powieści jest tajemniczy, zagadkowy, często zawiera symbole. W treści książki występuje bardzo dużo wierszy, poematów i rymowanek, których uczyły się angielskie dzieci w XIX wieku. Niektóre napisał sam Carroll (oryginalny tytuł: „Jabberwocky”) inne zostały przez niego po prostu przerobione (oryginalny tytuł w powieści „Twinkle, Twinkle, Little Bat” to tak naprawdę angielska kołysanka dla dzieci „Twinkle, Twinkle, Little Star”). Rozmowy bohaterów często wydają się być bez sensu, ale tak naprawdę jest on ukryty i zawiera wiele przydatnych, życiowych prawd. Z dzieł matematyka pochodzi wiele znanych i rozpoznawanych w kulturze popularnej cytatów. Niektóre nowsze wydania książki są ozdabiane oryginalnymi ilustracjami sir Johna Tenniela. I grafiki, i cytaty są bardzo lubiane oraz popularne w dzisiejszej kulturze.
Według mnie „Alicja po drugiej stronie lustra” jest pozycją godną polecenia. Historia zawarta w niej jest nieprzeciętnie wyjątkowa, zabawnie poważna, absurdalnie logiczna i filozoficzna jak poezja. Baśniowy świat i cudaccy bohaterowie mówiący rebusami stworzyli obraz opowieści, która nierzadko zmieniała sposób patrzenia na świat jej czytelników. Lecz przygody Alicji na zawsze pozostaną nie do końca odkrytą zagadką, której treść pieczołowicie skrywają karty z oryginalnym rękopisem. Pozostaje tylko pytanie, dlaczego Alicja opuściła te dwie urokliwe krainy?
